«فلما دخلوا علیه قالوا یا ایها العزیز مسنا و اهلنا الضر و جئنا ببضاعه مزجاه فاوف لنا الکیل و تصدق علینا ان الله یجزی المتصدقین»
هنگامی که نزد او آمدند گفتند ای عزیز !برای ما سختی رسیده و متاع کمی با خدا آورده ایم ، پیمانه را برای ما کامل کن و بر ما تصدق و بخشش نما؛ که خداوند بخشندگان را پاداش می دهد
انتظار یعنی «چشم داشتن» و «چشم به راه بودن» ، چشم داشت یک تحول . انتظار از امید سرچشمه میگیرد. امید به افتادن اتفاقی یا آمدن کسی و امید شالوده هر کاری است. آن جا که رسول می فرماید :
«امید برای امت من مایه رحمت است و اگر امید نبود هیچ مادری فرزندش راشیر نمی داد و هیچ باغبانی درخت نمی کاشت»
امید به آینده و انتظار تحقق فردایی بهتر ریشه در کمال جویی انسان که یک ویژگی فطری است، دارد و انتظار هر چه در دل کسی فروزان تر باشد اورا به تحرک بیشتری وا می دارد.
« انتظار حالتی است نفسانی که آمادگی برای آن چه انتظارش را می کشیم از آن بر می آید و ضد آن یأس و نا امیدی است پس هر قدر که انتظار شدید تر باشد آمادگی و مهیا شدن قویتر خواهد بود. نمی بینی اگر مسافری داشته باشی که در انتظار مقدمش بسر بری هر چه هنگام آمدنش نزدیکتر شود مهیا شدنت فزونی می یابد، بلکه احیانا خوابت به بیداری تبدیل می شود ....»
رابطه مستقیمی بین محبت نسبت به منتظَر و درجه انتظار وجود دارد. بنابراین مؤمنی که منتظر آمدن مولایش باشد هر قدر که انتظارش شدید تر باشد تلاشش در آمادگی برای آن به وسیله پرهیز از گناه و کوشش در راه تهذیب نفس و پاکیزه کردن درون و بیرون از پلیدی ها بیشتر می شود. بنابراین انتظار نه تنها عامل رکود نیست بلکه محرک منتظر و مؤمن حقیقی است و این معنای همان انتظاری است که در روایت بدان امر شده و واجب شمرده شده است. چنانکه امام صادق _ علیه السلام _ فرمودند : « هر آن کس که خواسته باشد از یاران قائم (عج) شود باید که منتظر باشد و با پرهیزکاری و خوی های پسندیده عمل نماید ، و اوست منتظر پس هر گاه بمیرد و قائم بعد از مردنش به پا خیزد پاداش او همچون کسی خواهد بود که دوران حکومت آن حضرت را درک کرده باشد ...»
و حضرت جواد الائمه چنین فرمودند که : « همانا قیام کننده ای از ما اهل بیت همان مهدی است که انتظار او در زمان غیبتش واجب است. »
البته توجه به این نکته ضروری است که انتظار حالتی درونی است و مقدماتی می خواهد . پس امر به انتظار و وجوب آن در حقیقت امر به مقدمات وجوب آن است که از مهمترین مقدمات می توان به چهار مورد اشاره کرد:
1) یقین به ظهور حجت: هر قدر که علم و ایمان به ظهور بیشتر باشد انتظار بیشتر خواهد بود.
2) نزدیک دانستن امر ظهور: همان گونه که در دعای عهد آمده است که « انهم یرونه بعیداً و نراه قریباً »
البته این مورد را هم نباید با استعجال اشتباه گرفت که همان شتابزدگی در راه ظهور است که حاکی از درک نکردن حکمت و مصلحت خداست و پیامدهایی را چون نا امیدی، نا شکری، روی کردن به منحرفان و ... دارد. و در حدیثی از امام باقر _علیه السلام _ داریم : « هلک اصحاب المحاضیر(شتاب زدگان) و نجی المقربون (نزدیک شمارندگان) »
3) دوست داشتن ظهور اما و نه ترس از آن که ارتباط مستقیمی با تقوای فرد دارد.
4) دوست داشتن خود امام عصر
فضیلت انتظا
ر:در این زمینه احادیث فراوانی نقل شده است که به بیان چند تا از آن ها اکتفا می کنیم:
« أحب الاعمال الی الله عز و جل انتظار الفرج»
«أفضل عباده امتی انتظار الفرج »
«المنتظر لأمرنا کالمتشحط بدمه فی سبیل الله» (منتظر امر ما مثل کسی است که در خون خود در راه خداوند میغلتد.)
از دلایل فضیلت انتظار می توان به این نکات اشاره کرد که:
در زمان غیبت انتظار به معنا و مفهوم اعلام پذیرش ولایت و امامت آخرین امام از سلسله امامان است که به معنی پذیرش ولایت از اولین آن ها هم هست و مطابق با روایات پذیرش ولایت معصومین سر آمد همه فضیلت ها و شرط اساسی قبول همه اعمال عبادی است. همچنین با استنادبه حدیثی از امام سجاد_ علیه السلام _ انتظار نشان از رفعت عقل و فهم و معرفت دارد زیرا که عدم ظهور برای فرد منتظر همچون مشاهده آن حضرت است. همچنین انتظار با توجه به آنچه گفته شد عامل پویایی و سازندگی فرد و اجتماع است. [ چرا که رسول خدا فرمودند : اگر حسن حال مردی به گوش شما رسید در حسن عقلش ملاحظه کنید که به اندازه ی عقلش پاداش دارد. ] باید به این نکته توجه داشت که لازمه انتظار محبت است و لازمه محبت جلب رضایت محبوب است.
وظایف منتظران: آن چه پس از طرح این مباحث ارزش عملی دارد وظایف منتظران است که به قرار زیر است که هر کدام جای تأمل دارد:
1- به دست آوردن شناخت و معرفت نسبت به آن حضرت 2- رعایت ادب نسبت به آن حضرت
3- محبت امام به طور خاص
4- انتظار فرج و ظهور امام
5-تداوم دعا بر آن حضرت
6- اهتمام ورزیدن به یاری آن حضرت
7- دعوت مردم به آن حضرت
8-رعایت حقوق آن حضرت
9-پیراستگی از بدی ها و آراستن به خوبی ها
که البته در کتاب شریف مکیال المکارم تا 80 وظیفه برای منتظران آن حضرت بر شمرده اند.
* حال جای یک سؤال باقی می ماند و آن این است که چرا زمان ظهور آن حضرت دقیقا مشخص نشده است؟
پاسخ این است که بدان جهت زمان ظهور بر مؤمنین مخفی مانده است تا در تمامی زمان ها منتظر آن حضرت باشند. همچنین می توان به مأیوس نشدن و دلگرم ماندن آن ها نیز اشاره کرد. نکته دیگر که باید بدان توجه داشت این است که امر ظهور ناگهانی است و در روایات هم به این امر تصریح شده است. واین منافاتی با نشانه های ظهور که در روایات و احادیث آمده نخواهد داشت، چرا که انتظار لوازم ظهور در حقیقت انتظار خود ظهور است.
انشاءالله در شماره بعد به شناخت و معرفت آن حضرت می پردازیم....
مشروطه یکی از حوادث بسیار مهم تاریخ ایران است که مملو از درسها و عبرت ها است. اما متاسفانه ما مشروطه را به گونه ای فرا گرفته ایم که قیامی صورت گرفت و فرمان صادر شد . مشکلاتی بعداً پدید آمد ولی بحمدالله با همت پرچمداران نهضت درست شد. افرادی نظیر ((محمد علی شاه)) مستبد به پشتیبانی دولت روسیه مجلس را به توپ بستند ، زیرا بیگانگان نمی خواستند این نهضت مردمی پا بگیرد. بعضی از ((روحانیون قشری)) نظیر شیخ فضل الله نوری نیز به این مخالف خوانیها دامن می زدند ، ولی بحمدالله قوای مبارز مشروطه خواه از گرد راه رسیدند و محمد علی شاه به حمایت روسها از معرکه فرار کرد و شیخ فضل الله را هم اعدام کرند و بعد از آن ، همه چیز سر جای خود قرار گرفت و به تدریج مشروطه پیش رفت و چون دول خارجی نمی توانستند سعادت ایران را در پناه مشروطه ببینند شروع به دخالت در امور ایران نمودند ، عشایر را تحریک کردند و بساط خان خانی راه انداختند تا بالاخره آقای ((رضاشاه)) برای سرکوب فتنه جویان و قطع دست بیگانه قیام کرد و ...
ادامه مطلب...خداوند متعال آفریننده حکیمی است که خلقتش عین حکمتش می باشد . جهان آفرینش را خلق کرده وآن را مقدمه ای برای تعالی روحی انسان قرار داده. انسان، مخلوقی که متشکل از دو بعد جسم و روح است و به صورتی که در قالب دو صنف مرد و زن به امرار معاش می پردازد، به دنبال یافتن آب حیات و جاودانگی است که:
« یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه» (انشقاق/6)ادامه مطلب...
مقاله ای که پیش رو دارید اولین شماره از سری مقالات « گذری بر تاریخ اسلام» است. در این مقالات سعی بر آن است تا با یک دید تحلیلی – تحقیقی زوایای زندگی پیامبر اکرم و ائمه اهل البیت از جنبه ی سیاسی مورد واکاوی قرار گیرد و برخی از جنبه های پنهان مبارزات ایشان با سازمان یهودیان دشمن اسلام، مشرکین و خلفای جور بررسی شود.
با ابلاغ رسالت نبی مکرم اسلام در 27 رجب سال 610 میلادی (40 عام الفیل) در غار حرا آن حضرت مأموریت خویش را در تحقق این امر خطیر آغاز نمودند. در ابتدا نیازمند نیروهایی بودند تا بتوانند در مسیر رسالت الهی خود از کمک ایشان بهره گیرند. زیرا وجود نیروهای متعدد فداکار ابتدایی ترین و مهمترین نیاز هر جنبش انقلابی به ویژه حرکت انبیاء است. لذا پیامبر اسلام با عنایت به این نیاز اساسی اقدام به تبلیغ و ارشاد اسلام به منظور تربیت نیروی انسانی نمودند. اما با توجه به خطرات حتمی در ابتدای راه آن حضرت قدم اول این راه را مخفیانه دنبال کردند. و سپس با فرمان الهی در سال سوم بعثت با شعار« قولوا لا اله الا الله تفلحوا » گامهای بعدی خود را در راه انتشار و تبلیغ دین اسلام بر داشتند تا آن که سرانجام در سالیانی چند پس از بعثت با انعقاد قراردادهای دفاعی با قبایل و احزاب مختلف مستقر در مدینه و اطراف آن و فراهم شدن زمینه های برقراری حکومت در آن شهرسرانجام پس از 13 سال تلاش پیامبر در آن دوران مخاطره آمیز، خصوصا وقوع حوادثی چون محاصره اقتصادی در شعب ابیطالب، واقعه از داست دادن دو حامی بزرگوار خود ابوطالب و خدیجه و شکنجه مسلمانان سرانجام با هجرت پیامبر به مدینه برگ نوینی از تاریخ اسلام ورق خورد و زمینه های ایجاد حکومت اسلامی و توسعه ی اسلام در این مرکز مهم فراهم آمد.
دوران هجرت
:پیامبر اکرم در سال 13 بعثت به مدینه هجرت کردند و 3 روز پس از ورود ایشان علی (ع) نیز به ایشان ملحق شدند. پیامبر اکرم بلافاصله پس از ورود به شهر اقدام به بنای مسجد به عنوان پایگاه توحیدی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، قضایی و ... نمودند و از این پایگاه برای هدایت مسلمین بهره جستند.در این هنگام یهودیان نیروهای خود را علیه اسلام به صحنه آورده و تحریکات خود را مستقیم و یا از طریق مشرکان مکه آغاز کردند تا شاید بتوانند مانع گسترش اسلام، که همان نابودی کانون توطئه آنها بود، گردند.چه در صورت قدرت گرفتن اسلام این دین و پیروانش به تنهایی مانع بزرگی بر سر اهداف بلند مدت آنان که دست یابی به منابع ثروت و قدرت منطقه و جهان بود، تبدیل می شد.این اقدامات تا پایان دوران رسالت پیامبر و وفات ایشان زمینه ساز حوادث بسیاری بود.
سال اول هجرت (تشکیل حکومت): در این سال که پیامبر تازه در مدینه استقرار یافته بودند در صدد استحکام پایه های حکومت اسلام برآمدند و خواستند تا قبل از آن که دشمن موفق به اجرای توطئه های خود شود، به سازماندهی و آموزش نیروهای خویش بپردازند و زیر بنای جامعه ی اسلامی نوپا را مستحکم سازند. از این رو ایشان فرصت را غنیمت شمرده و با موافقت با درخواست صلح یهودیان به این مهم پرداختند.
سال دوم هجرت (جنگ بدر ): با ورود به سال دوم هجرت دشمنان با تحریک مشرکین و همراه با آنان خاکریز های اولیه خود را علیه اسلام پی ریزی کردند و با ایجاد جنگ های متعدد سعی در فرصت سوزی و متوقف نمودن و حتی نابود کردن اسلام در ابتدای راه داشتند. بدین وسیله مقدمات اولین جنگ را علیه مسلمین توسط عوامل نفوذی خود فراهم نمودند و با اعلام جنگ توسط مشرکین دست به کار شدند. در این جنگ نا برابر سپاه 313 نفره اسلام در برابر 1000 نفر جنگجوی مشرک با جان و دل به جهاد پرداخت و شکست سختی به آنها وارد نمود و آن ها را وادار به فرار کرد.
سال سوم هجرت (جنگ احد و پیمان شکنی یهودیان بنی النضیر): در این سال دشمن مشرک با انگیزه ی انتقام از شکست سنگین بدر و با تحریک ابوسفیان توسط یهودیان زمینه ساز جنگ احد شد. یهودیان به وی قول دادند که در صورت اجرای عملیات، هماهنگ با آنان وارد جنگ می شوند. مسلمانان به دلیل عدم پذیرش نظر پیامبر مبنی بر ماندن در مدینه و دفاع شهری و به دلیل عدم اطاعت از فرامین فرماندهی و مخالفت با دستور صریح رسول خدا جهت عدم رها سازی تنگه جبل الرمات به عنوان نقطه آسیب پذیر جبهه نبردو همچنین حمله هوشمندانه مشرکین به مسلمانان که به گمان پیروزی مشغول جمع آوری غنائم و از دشمن غافل شده بودند، شکست سختی خوردند. با پخش شدن شایعه کشته شدن رسول خدامشرکین سرمست از این پیروزی به مکه بازگشتند و عرصه را به یهودیان بنی النضیر سپردند تا آنان بر اساس معاهده خود با مشرکین ریشه اسلام را در همان سال بخشکانند. ولی با تدبیر الهی ِ رسول خدا و جان فشانی صحابه پیامبر این نیرنگ نیز خنثی گشت و با شکست یهود بنی النضیر به اقتدار اسلام افزوده گشت.
در جریان جنگ احد و پس از انتشار شایعه قتل پیامبر فرار کردن عده ای از صحابه پیامبر را نمی توان نادیده گرفت. از جمله عده ای از مهاجرین و انصار که در میان آنها طلحه بن عبیدالله و خلیفه دوم نیز حضور داشتند. « گروهی از مسلمانان به قدری افسرده بودند که برای نجات خود نقشه می کشیدند که به عبد الله اُبَی متوسل گردند تا از ابوسفیان برای آن ها امان بگیرد.» همچنین در تاریخ آمده است که در هنگام فرارشان از کوه پیامبر آنها را صدا زدند اما آنها اعتنایی نکردند و به راهشان ادامه دادند. در آیات 121 تا 180 سوره ی آل عمران خداوند حقایق پوشیده ای از این نبرد را بیان می کند. این آیات عقیده شیعه را درباره اصحاب پیامبر نشان می دهد.شیعه عقیده دارد که همه اصحاب رسول خدا جان باز و دلباخته اسلام نبودند و در میان آنان افراد سست عقیده و احیانا منافق وجود داشت، در عین حال که مؤمن و پاک دل نیز زیاد بود. قرآن کریم کسانی را که شنیدن شایعه قتل پیامبر را عذر خود قرار داده و به عبدالله ابی پناه بردند چنین توبیخ می کند: « محمد فقط پیامبر نیست. پیش از او پیامبرانی آمده اند و رفته اند. هر گاه بمیرد یا کشته شود، آیا به افکار و عقاید جاهلیت بر میگردید؟ هر کس عقب بر گردد به خدا ضرر نمیرساند . خداوند سپاسگزاران را سزای نیک می دهد.»
در نبرد احد این نکته قابل توجه است که مسلمانان تا هنگامی که در راه خدا و با انگیزه ی نشر توحید و رفع موانع تبلیغ می جنگیدند در جنگ غالب بودند. اما آن هنگام که نهایت گرایش خود را به سمت خواسته های مادی سوق دادند و فرمان پیامبر را نادیده گرفتند، مغلوب شدند.
دین اسلام دینی است جامع که درباره جزئی ترین کارهای انسان دستوراتی دارد که همه ی آن ها در قرآن و سیره پیامبر (ص) و ائمه (ع) آمده است. در این نوشتار سعی داریم درباره مطلبی سخن بگوییم که احساس می شود سالها ست گرد بی توجهی بر آن نشسته است تا شاید تذکری باشد برای همه ی ما. ابتدا به سراغ آیات 82-60 سوره ی کهف می رویم. آن جایی که خداوند داستان حضرت موسی (ع)و حضرت خضر(ع) را بیان می کند. در این آیات شریفه نکات قابل توجهی وجود دارد از جمله آن که :ادامه مطلب...
از مهمات روزهای پایانی ماه رمضان این است که نفس خود را در مقام محاسبه برآورد و ببیند از این ماه پر برکت و خوان گسترده نعمت و رحمت چه توشه ای اندوخته است؟ آیا ایمانش به خدا و رسول او و کتاب او و حج او و روز واپسین افزوده شده است یا خیر ؟ اخلاق او که ناشی از معارف مذکوره است چگونه است؟ کناره گیری از دار غرور و انابه و رو کردن به ((دارخلود)) برای وی حاصل گشته است؟ادامه مطلب...
قالَ الرّسولُ یاربِّ إنَّ قَومی اتَّخَذوا هذَا القُرآنَ مَهْجوراً
"و (در آن روز ) پیامبر عرضه داشت: «پروردگارا ! قوم من قرآن را رها کردند.»"
غم و اندوه عمیقی سراسر وجودم را فرا گرفته است ، از این همه بی توجهی و بی حرمتی به قرآن این امانت خدای حکیم و مهربان در میان ما مردم خواب آلوده و غفلت زده . با خود می گویم خدایا چه شده است که امت رسول خاتم (صلی الله علیه وآله ) قرآن را ترک کرده اند . ادامه مطلب...
ادامه مطلب...
